the Z-files unfold
Wat u al wist (en nog niet vergeten was).
en wat u nog niet wist (en beter geweten had).
Preparation One: wie een put graaft voor een ander
Klinkt als een practical joke: het is fluo, het beweegt kriskras over het terrein, meet het land, raadpleegt een vergeelde schets, spuit coördinaten van het ene oor naar het ander en landt pal onder een drukbevolkte picknicktafel. C’est quoi?
Ongetwijfeld het team licht gestoorde organisatoren van 50 jaar DBZ dat zich de pleuris graaft op zoek naar een kist, 50 jaar eerder begraven bij de oprichting van de school. Een kist bevattende: een bandrecorder met daarop de speech van de allereerste directeur-salesiaan, het gedicht ‘het schrijverken’ plastisch voorgedragen door dhr. J. Van Scherpenheuvel (leraar algemene talen), het ‘Hoog Don Bosco Hoog’-lied gezongen door de prille Populierenzangers en alle goede wensen van alle leerlingen van de eerste lichting.
Daarnaast verbergt de kist ook nog bekers, rapporten, memorabilia en stof tot nadenken. Vooral de noest gravende bibaris verdient uw volmondig respect, want met een stevige ‘toink’ zette hij de spade op het deksel. Na wat hijs- en trekwerk stond de kist ter inzage opgesteld aan het secretariaat.
Uit de Z-files: het ingraven van de 50-jarige kist op vrijdag 2 mei dient te geschieden met behulp van een kleine bobcat geleverd door dhr Tim M, waarbij het gras zo weinig mogelijk beschadigd mag worden. Om het graafwerk te bespoedigen dient elkeen voorzien te zijn van goed gerief. Ter verduidelijking voor dhr Tim B: wij bedoelden daarmee op geen enkele wijze vloeibaar-in-glas materiaal. Aldaar de bobcat om onduidelijke redenen verstek gaf, konden wij aan den lijve ondervinden wat de betere bouwvakker al langer weet, nl dat de fundamenten van DBZ op grove wijze bestaat uit erg stenig bouwafval. We willen dan ook de collega’s aardrijkskunde en geschiedenis aanmoedigen om in een joint-venture deze wereld verder te ontdekken.
Preparation Two: een ontbijtje met een omeletje graag?
1700 verklede leerlingen vergasten op een ontbijt: hoe moeilijk kan het zijn? Zoek gewoon 75 gevarieerde locaties van verscheiden formaat: een knusse living, een terras met zwembad, een appartement met zicht op zee, een all-seasons-scoutslokaal of de strandbar aan de Gentse dokken. Voeg daar aan toe: schoon weer van minstens 21°, zodat de fietstocht naar school vlekkeloos en droog zou verlopen. Aldus geschiedde. Althans volgens Plan.
Uit de Z-files: dhr Geert H zal op speelse wijze deze gang van zaken coördineren. Hiervoor dient hij enkel van de 170 collega’s een eetplaats doorgespeeld te krijgen die hij vervolgens met spreekwoordelijk gemak zal linken aan de woonplaats van elke afzonderlijke leerling. Wenst hij daarbij gebruik te maken van de faciliteiten van een computer, dan mag dat, maar deze werkwijze is optioneel. Terloops zal deze info-koppeling ook met een eenvoudige druk op de knop doorgestuurd worden naar de drukker voor de gepersonaliseerde uitnodiging. Fluitje van een cent. ‘Tarara’. Er zijn er al voor minder door het lint gegaan. Gelukkig was er de eet- kleed- en spelbrochure made by mevr Anne D om iedereen te inspireren bij het eerste deel van deze dag. De fietstocht richting school verliep in een tamelijk droog karakter, met uitzondering van de fietsers die toevallig in die ene enkele stortbui terechtkwamen die onze buienradar over het hoofd had gezien. Diezelfde stortbui trof trouwens ook de speelplaats waar de 25 tentjes die reeds de dag daarvoor opgesteld werden, met één flukse zwaai van de grond werden gelicht om vervolgens niet zo netjes opgevouwen terug neer gekwakt te worden. Tijd voor noodplan B. dhr Chris C mocht ter plekke zijn KSA-organisatorisch talent uit de kast halen om al wat buiten klaarstond – met uitzondering van de monstertruck – binnenwaarts te schuiven. Dit talent zou vandaag de dag zeker nuttiger aangewend kunnen worden bij de komende regeringsformatie.
Preparation Three: it’s all in the game
Op je feestdag opgesloten worden in een klaslokaal: daar zijn geen woorden voor. Wel 50 opdrachten. Codes kraken, appels opsnorren in de verduisterde meisjeskleedkamer, snoepjestorens bouwen en bovenal opletten voor de loslopende zorro’s: menigeen eindigde onverwachts met een spanbandje aan onze trapleuning. Toch verliep de bevrijding ei-zo-na vlekkeloos waarna iedereen terecht kon bij de hapjesbar ‘chez Maarten & Martin’.
Spelplezier bleef ook in de namiddag overeind, met enkele fors uit de kluiten gewassen springkastelen, een goochelaar links en stand-up comedian Bouva rechts en een hele rist uitdagingen waarvan het record stap voor stap scherper werd gesteld. Oké, er was wel eens een wolkbreuk, maar nu ook niet weer zo erg. En ja, niet elke attractie was voor elk zieltje bestemd, maar net die gezellige georganiseerde chaos zorgde voor een fijn effect.
Uit de Z-files: Naast de vele topattracties voorzag mevr Emily G ook nog een stunt-voor-believers te weten een dodenrit van op het dak van het hoofdgebouw met een kabelbaan. Annex was er ook nog het alternatief, te weten een vrije sprong van op datzelfde dak op een 1 meter dik luchtkussen. Deelnemers aan beide disciplines dienen in het bezit te zijn van hun volledige denkvermogen en een papier te ondertekenen dat de school en de organisatoren buiten elke vervolging stelt in het geval dat! Om niet helemaal opgehelderde redenen werd deze activiteit in extremis geschrapt. Betreurenswaardig, maar het zij zo.
Preparation Four: brei een eind
Neen, geen helikopter deze keer die als een vederlichte vriend het einde van de avond inluidde, net zo min als een zonovergoten kampvuur met geroosterde marshmallows. Ook het pingpongballen spuwende kanon met het gouden balletje zal voor het 100-jarig bestaan moeten zijn. Uiteindelijk dook er – bijna uit het iets – een flashmobbende menigte van leerkrachten op. De stijl was vrij, de samenhang ontroerend. Toch ook uniek: wie doet ons dat na? Een klein vrij podium (dank u Veerle & Sambid) later stond de allereerste oudleerling er samen met de jongste DBZ-telg voor de plechtige sleuteloverhandiging. Spots aan, lichten uit en iedereen een fijne avond nog. Buiging. Af.
Uit de Z-files: Overdonderende eindes laten zich niet snel strikken. Maar dhr Hendrik P die op een volle Algemene Vergadering – daar waar alle leerkrachten van de school ook eens ervaren wat het is om een uurtje te zwijgen – zijn eigen 50-jarige lijf op het podium smeet om alle collega’s te overtuigen om zich in het grootste geheim te wijden aan de voorbereiding van die flashmob, dat had u écht graag willen meemaken. Yes, he’s a Jagger! Dat er na het verdwijnen van de laatste leerling nog wat nadars en frietresten verwijderd moesten worden, daar was enkel het kleine wonder voor nodig dat ‘teamgeest’ heet. Plots schoot elke leerkracht uit zijn krammen, hemdsmouwen opgerold en in een mum van tijd was de school weer de school. Tijd om d’er eentje op te klinken … en te dromen van een volgend feestjaar.
Naschrift
Tijd dus voor die nieuwe kist. De inhoud is al bijna klaar, maar misschien is er na dit ‘eerste’ schooljaar van het nieuwe jaar wel iets dat jij erg graag zou begraven voor de komende 25 jaar? Bezorg het ons als de bliksem, want eenmaal de kist verzegeld , de nieuwe put gegraven en het zand geschept zal enkel de tijd zich kunnen nestelen in het warme bedje van onze herinneringen.
Met nostalgische groeten, dhr Frank D,
namens het aoptheoseteam
Ga naar Flickralbum en Facebookalbum.