Leefzorg giet je niet in enkele afgebakende projecten of initiatieven, integendeel. Op DBZ vormt ze een van de rode lijnen waarrond de school zich ontplooit.

Heb je een zorgvraag? Pak de telefoon, kom langs en klop aan, stuur ons een mailtje … Wie je voor welke vraag kan aanspreken, vind je op de pagina Zorgvragen & hulpwegwijzers.

Op DBZ moedigen we via ontelbare projecten en initiatieven de betrokkenheid en verantwoordelijkheid van leerlingen en collega’s aan. Verbondenheid en verantwoordelijkheid zijn immers belangrijke factoren om een zorgzaam leefklimaat te creëren.

Onze salesiaanse wortels zijn gegroeid vanuit de nood om te zorgen voor jongeren. We hebben vanuit deze wortels een visie ontwikkeld waarin we ook in de toekomst willen investeren, want: werken rond zorg is nooit af.

Een zorgzame school

We laten ons graag leiden door het project van Don Bosco.

• Preventieve assisterende aanwezigheid vertrekt vanuit nabijheid. Daarom investeren we zo graag in middagspel, sport, leefdagen, vakantieactiviteiten.

• Gedeelde verantwoordelijkheid stimuleert verbondenheid. Via engagementen in leerlingenraad, MOS, MOEV, Dadarock, Noord-Zuidacties en vele andere straffe projecten bieden we steeds weer kansen aan onze leerlingen.

Expliciete leefzorg

Soms is een welwillende aanwezigheid niet genoeg om problemen te voorkomen. Het kan ze wel soms detecteren. En als dat gebeurt, maken leerkrachten de afweging tot waar hun rol reikt.

We willen op DBZ meer doen dan enkel les geven, maar we zijn geen professionele hulpverleners. Daarom schakelen we het CLB in.
Vaak is dat echter niet nodig, en is het genoeg voor leerlingen om deugddoende babbels te hebben met een leerkracht met wie ze een goede band hebben. Soms is het zelfs genoeg te weten dat er iemand is bij wie ze terecht kunnen. Al maken we ons geen illusies: voor veel leerlingen blijft de stap naar een leerkracht erg groot.

Als de school je doorverwijst naar het CLB, is dat omdat we ons echt zorgen maken in jouw ontwikkeling en we denken dat professionele hulp je meer levenskwaliteit kan geven. Zet je eventuele trots, angst, weerstand, … opzij en maak gebruik van die hulp. Een CLB-er doet niets achter je rug. Besef ook dat je jouw problemen niet oplost door erover te zwijgen. Durf te spreken.

Discretie

Als leerlingen hun verhaal doen hebben leerkrachten de plicht om discreet om te springen met de verhalen van leerlingen. Dat wil zeggen dat ze geen dingen doorvertellen in de leraarskamer. In geval van (vermoedens van) ernstige feiten hebben ze wel meldingsplicht aan de directie, meestal via de graadcoördinator.

Grenzen stellen

Het is ook onze zorg om vanuit hartelijkheid en redelijkheid de leefruimte te bewaken voor leerlingen die wel creatief binnen de lijntjes kleuren. We geven een sanctie wanneer mensen hun vrijheid misbruiken, zonder echter de gehele persoon uit het oog te verliezen. Welwillende aanwezigheid blijft een essentieel uitgangspunt.

We werken bijvoorbeeld heel gericht rond pestgedrag. We proberen antipestacties steeds weer te kaderen binnen een brede focus op welbevinden. Aanwezigheid en nabijheid van leerkrachten zorgt voor een positieve sfeer waarin aanmoediging en samen plezier beleven centraal staan.

We hebben ook aandacht voor middelengebruik. De voorbije jaren heeft een werkgroep werk gemaakt van een specifieke regelgeving rond alcohol, drugs en geneesmiddelen.

Grenzen stellen is ook: beschermen tegen overbetrokkenheid. Jongeren leren keuzes maken wat betreft hun engagementen opdat ze niet opbranden, of uit balans geraken.

Verlieskunde

Iedereen ervaart vroeg of laat verlies, van een dierbare, van een vriendschap, van vertrouwen in iemand bijzonder, van geloof in zichzelf.

Op school worden we daarnaast ook vaak geconfronteerd met de ervaring van falen: een punt dat onder de verwachtingen ligt, hoge werkdruk die zorgt voor faalangst, motivatie die niet meer mee wil.

We vinden het onze taak om hieraan niet zomaar voorbij te gaan. Omdat iedereen verlies meemaakt, kunnen we maar beter leren om er vaardiger in te worden. Niet vaardiger om er snel overheen te stappen, maar wel om draagkracht te versterken in moeilijke momenten.